خلاصه کتاب اعتراف های یک تبلیغاتچی

در سال ۱۹۴۸ وقتی تابلوی شرکت را به دیوار کوبیدم، این دستور کار را تنظیم کردم: «این شرکت نوپا تمام توان خود را به کار می‌گیرد تا استوار و پابرجا بماند. همه ما می‌دانیم که باید برای مدتی به کار زیاده و سود کم رضایت بدهیم. برای استخدام نیروی جدید اولویت با جوان‌هاست، چون نیروی تازه‌نفس به کار ما می‌آید. این‌جا جای آدم چاپلوس و متملق نیست. فقط به انسان‌های محترمی که قدرت تفکر دارند، اجازه ورود می‌دهیم. هر آنچه خلق می‌شود، به اندازه‌ای قابلیتش رشد می‌کند؛ پس تمام همّ و غم ما این است که قابلیت‌ها و ظرفیت‌های شرکت را بالا ببریم و از هیچ شروع کرده‌ایم، ولی تا ۱۰ سال دیگر به همه‌چیز خواهیم رسید ».